بانک مقالات

کنت لی، مدیر عامل شرکت انرون سالها پیش از رئیس منابع نیروی انسانی خود پرسید که، سیاست ما در جذب نیروی انسانی تازه فارغ التحصیل شده چیست؟

پاسخی که آقای لی گرفت، هم واقع بینانه و هم معقول بود. وی گفت به عنوان یک شرکت تولید و فروش گاز طبیعی، شرکت انرون قادر نیست فارغ التحصیلان دانشگاههای گروه آیوی لیگ ایالات متحده را جذب کند. از این رو تأکید ما بر جذب فارغ التحصیلان دانشگاههای دیگر است و با این همه، تلاشهایی که در گذشته برای جذب دانشجویان ممتاز انجام گرفته، ثمربخش نبوده است. حتی کسانی که ترغیب می شوند به استخدام این شرکت درآیند، خیلی زود به طرف کارهای تجاری پرتحرک و مهیج تری چون خدمات مالی مشاوره یا نرم افزار کشیده می شوند و بنابر این سرمایه گذاری شرکت انرون برای استخدام و کارآموزی آنان نیز تلف می شود. بدین سبب، شرکت مصصم گردیده تا تنها به استخدام دانشجویانی اقدام کند که تعهد خود را به شرکت نشان دهند و به این صنعت نیز علاقه مند باشند.
اما واکنش آقای لی به این تجزیه و تحلیل از حساب شدگی و صبر کمتری برخوردار بود. او رئیس جدیدی برای مدیریت تأمین منابع انسانی شرکت خود در نظر گرفت و این سؤال را برای او مطرح کرد، «چگونه می توانیم یک شرکت جهانی داشته باشیم، بدون آن که کارکنانی برجسته و جهانی داشته باشیم؟»
در مدت نزدیک به یک دهه، او شرکت انرون را به کمک یک نسل جدید از کارکنان به سطح یکی از شرکتهای پرتحرک و جالب جهانی رساندبه طوری که شرکت انرون به طور موفقیت آمیزی برای جذب فارغ التحصیلان رشته مدیریت دانشگاه هاروارد با شرکت مکینزی رقابت می کرد. مکینزی یکی از کارفرمایان پرجاذبه جهانی فارغ التحصیلان رشته مدیریت است.
در جهان متحول کنونی که سرمایه فکری و انسانی به عنوان منابع کلیدی و نادر جایگزین سرمایه های مادی و فیزیکی می شود، بسیاری از شرکتها دریافته اند که نیاز بنیانی به تفکر مجدد درباره سیاستهای جذب، بهسازی (پرورش) و نگهداری افراد سرآمد دارند. ولی در بسیاری موارد آنچه واقعا اتفاق افتاده، لفاظی بیش از اندازه بوده و در عمل به رغم آنچه مسئولان تأمین منابع نیروی انسانی گفته اند، بیشتر به ظواهر امر پرداخته شده است. به عبارت دیگر هیچ تغییر بنیانی در کیفیت افرادی که شرکتها قادر به جذب آنها هستند، روی نداده است.در حالی که در بسیاری از موارد، مدیریت ارشد شرکت ها نظر خود را درباره بهبود کیفیت نیروی انسانی اظهار داشته اند، تنها در موارد اندکی، کسانی در حد آقای لی در مورد خواسته های خود پافشاری کرده اند.

در عصر دانش، تنها منبع استراتژیک نادر که به یک شرکت فرصت خواهد داد تا رقبای خود را کنار بگذارد، کیفیت کار کسانی است که در آن مشغول به کار هستند و کسانی که کار کرد استخدامیشان در جهتی باشد که مجموعه مهارتی کارکنانشان تنها معادل مهارت تعداد کارکنان بیشتری در سایر شرکتها باشد، هرگز از طریق منابع انسانی خود به مزیت رقابتی دست نخواهد یافت.
اما مدیران شرکتهایی که به منظور اجرای ایده های بلند پروازانه به دنبال افراد هستند ، همانگونه که ارد بزرگ می گوید: «هدف آدمهای کارآمد ، پیدا نمودن راهی مناسب برای ساختن ایده هاست» باید بر روی کارآمدی و توانایی بالای نیروهای انسانی خود که سازنده ایده ها هستند بسیار دقت کنند آنها می توانند بیشترین بازگشت سرمایه را از آن «سرمایه نادرشان» حاصل کنند. به طوری که یکی از مدیران گفته است: نباید درباره شرکت خود در قالب واژگان بازار محصول بیندیشیم، بلکه باید برگزیننده افراد برجسته باشیم.